ทำไมถึงจน?
ในทางธรรมะ ความยากจนไม่ได้จำกัดอยู่แค่การมีทรัพย์สินน้อย แต่หมายถึงความยากจนทางกาย วาจา และใจ ซึ่งมีสาเหตุมาจากกรรมหรือการกระทำของเราเองทั้งสิ้น การที่เราจะเข้าใจและแก้ไขความยากจนได้อย่างแท้จริงนั้น ต้องเริ่มต้นจากการพิจารณาจากมุมมองทางธรรมดังนี้ครับ
1. ความจนจากกรรมเก่า (บุพกรรม)
กรรมเก่าที่เราได้เคยทำไว้ในอดีตชาติอาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เราต้องมาประสบกับความยากจนในชาตินี้ กรรมเก่าในที่นี้รวมถึงการที่เราเคยตระหนี่ถี่เหนียว ไม่ยอมให้ทาน ไม่ช่วยเหลือผู้อื่น หรือไม่ยอมรักษาศีล ซึ่งเป็นการปิดกั้นโอกาสที่จะได้รับสิ่งดีๆ ในชีวิต อย่างไรก็ตาม เราไม่ควรท้อแท้กับเรื่องนี้ เพราะกรรมในปัจจุบันที่เราทำสามารถส่งผลได้เช่นกัน
2. ความจนจากการขาดทาน
ตามหลักพระพุทธศาสนา การให้ทานคือการสร้างเหตุแห่งความรวย เมื่อเราให้ เราก็จะได้กลับคืนมา หากเราเป็นคนตระหนี่ถี่เหนียว ไม่ยอมสละทรัพย์เพื่อช่วยเหลือผู้อื่น ก็เหมือนกับการปิดประตูไม่ให้สิ่งดีๆ เข้ามาหาตัวเอง การให้ทานจึงไม่ใช่แค่การบริจาคเงิน แต่เป็นการให้ทุกสิ่งที่เราสามารถให้ได้ เช่น การให้ความรู้ การให้กำลังใจ หรือการให้แรงงาน
3. ความจนจากการขาดศีล
การขาดศีลคือการทำความชั่วด้วยกายและวาจา เช่น การโกหก การลักขโมย หรือการเบียดเบียนผู้อื่น การกระทำเหล่านี้จะสร้างกรรมไม่ดีและเป็นเหตุให้ชีวิตมีแต่ความวุ่นวาย มีแต่ความเดือดร้อน และยากที่จะสร้างความมั่งคั่งให้เกิดขึ้นได้
4. ความจนจากการขาดสติและปัญญา
การขาดสติทำให้เราขาดความรอบคอบในการใช้ชีวิต ไม่สามารถมองเห็นโอกาส หรือแม้แต่ไม่สามารถแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นได้ การไม่มีสติและปัญญาในการดำเนินชีวิตจึงเป็นเหตุแห่งความยากจนทางความคิดและเป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาตนเองและหน้าที่การงาน
สรุป:
การที่เราจะหลุดพ้นจากความยากจนที่แท้จริงได้นั้น เราต้องเริ่มต้นจากการแก้ไขที่ต้นเหตุ นั่นคือการทำกรรมดีในปัจจุบันให้มากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการให้ทานอย่างสม่ำเสมอ การรักษาศีลให้บริสุทธิ์ และการฝึกสติและปัญญาให้เกิดขึ้นในใจ เพราะเมื่อเราสามารถสร้างความมั่งคั่งทางจิตใจได้แล้ว ความร่ำรวยทางทรัพย์สินก็จะตามมาในที่สุดครับ